"ความรักคือการให้ต่างจากความรักคือความเห็นแก่ตัว อย่างไร”ความรักที่เอ็มมีต่อบี ตอนแรกนั้น เป็นได้เพียงพี่ชายที่คอยดูแล Take care
ตั้งแต่บีเข้ารั้วจามจุรี แต่เธอไม่รู้หรอกว่า เอ็มคิดอย่างไรกับเธอ บีเป็นคนน่ารัก ร่าเริงแจ่มใส มนุษย์สัมพันธ์ดี จึงมีเพื่อนๆพี่น้องเยอะ เอ็มในฐานะพี่ชาย จึงคอยดูแลเธออยู่ห่างๆ
ปลายปี 2534 เอ็มไปออกค่ายอาสาหอพักฯที่ บ้านห้วยงู อ. พร้าว เชียงใหม่ วันหนึ่งเขาเป็นไข้ มีรุ่นน้องวิทย์ไปซื้อยามาให้ และคอยดูแลในฐานะที่เอ็มเป็นรองประธานค่ายอาสาหลังจากอาการดีขึ้น เอ็มก็ช่วยชาวค่ายทำงานต่อ
เอ็มพูดคุย ทักทายกับทุกคนในค่าย แต่พึ่งจะสังเกตว่า บีไม่ยอมพูดกับเขา เอ็มจึงเข้าไปถามบีว่าเป็นอะไรถึงไม่ยอมคุยกับเอ็ม นั่งคุยกันอยู่นานพอสมควร บีจึงบอกเอ็มว่า เธอหึงเขา ......
หัวใจของเอ็มเต้นสุดแรงเกิด เธอคิดกับเขาเช่นกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่หรือ
บีบอกความในใจว่าตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย แอบชื่นชมในตัวเอ็มอยู่ แต่บีก็คิดไปเองว่า เอ็มคงมองเธอเป็นแค่น้องสาว จึงไม่กล้าแสดงออกมา และมันก็เป็นเรื่องจริงที่คนทั่วไปก็คิดเช่นนั้น
หลังจากปรับความเข้าใจกันและคงต้องคบกันอย่างเปิดเผยได้แล้ว บีบอกกับเอ็มว่า เธอชอบอิสระเหมือนชื่อของเธอ ช่วงเวลานี้เธอขอโบยบินสักระยะได้ไหม เอ็มตอบตกลงพร้อมสำทับว่า เอ็มเป็นวิศวกรนะ บีจะโบยบินไปถึงไหน เอ็มก็จะสร้างและขับเครื่องบินตามทุกๆหนทุกๆแห่ง พร้อมกับเสียงหัวเราะของสองคนอย่างมีความสุข
ใช่ว่าความรักจะลงตัวเพราะใครๆก็คิดว่าเขากับเธอเป็นพี่น้องกัน จึงมีรุ่นพี่วิทย์คอยเทคแคร์เธอช่วงออกค่ายนี้ บีถามเอ็มว่าหึงไหม เขาตอบกลับไปว่าไม่หึงซึ่งตรงข้ามกับความรู้สึกข้างใน บี ขอบคุณที่เอ็มไว้ใจ
ใช่... เอ็มไว้ใจ เอ็มยอมรับ ความรักคือการให้ ให้โอกาสกับเธอ ที่เขารัก ทำในสิ่งที่เธอชอบและมีความสุข
แล้วเอ็มจะไว้ใจ ยอมรับ และให้โอกาสบี ได้อีกนานเท่าไร.................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น