รักไม่มีเงื่อนไข ตอนที่สอง ใจสลายวันสุดท้ายของกิจกรรมค่ายอาสาบ้านห้วยงู อ.พร้าว เชียงใหม่ เป็นวันหนึ่งที่สดใสสำหรับเอ็ม ทุกย่างก้าวของเอ็มและบี ไม่ห่างกัน เพื่อนร่วมค่ายก็ไม่มีใครรู้ ยกเว้นเพียงหนึ่งเดียว เขาชื่อ ที เรียนสัตว์แพทย์เป็นเพื่อนสนิทเอ็ม เหตุที่เพื่อนร่วมค่ายส่วนใหญ่ไม่มีใครรู้นี่เอง วิทย์ จึงแสดงตัวชัดเจนว่าชอบบี คอยเทคแคร์บี ตั้งแต่เช้าที่บ้านห้วยงู จนกระทั่งขึ้นรถไฟที่เชียงใหม่ ในขณะที่เอ็มอยู่ใกล้บีเป็นได้เพียง พี่ชายเท่านั้น บีมองตาเอ็ม เหมือนจะบอกว่า ไว้ใจนะ อืมม์ เอ็มไว้ใจ อืมม์ เอ็มคิดไปเอง เอ็มข่มใจ เก็บความรู้สึกไว้ แต่ก็ไม่พ้นสายตา ที เพื่อนสนิทเอ็ม
"รักเธอจริง ต้องอดทน" ทีพูดขึ้นลอยๆ แต่เอ็มก็ได้ยิน
ความรักต้องเสียสละ ความหมายดีนะ แต่ถ้าความหมายทางหนุ่มสาวนี่เจ็บพอสมควร
เอ็มคิดว่า บางที่ ความรักต้องเห็นแก่ตัวบ้างสิ เอ็มนึกในใจ
ระหว่างที่ วิทย์ ช่วยบี ยกกระเป๋าขึ้นรถไฟและกำลังหาที่นั่ง เอ็มก็รอจังหวะที่เหมาะเพื่อบอกบีว่าวันนี้ขอนั่งด้วย
บีมองตาเอ็มและนั่งลง โดยไม่มีคำตอบ เอ็มนั่งลงพร้อมจ้องตากับวิทย วิทย์เอง...ก็มองเอ็ม ด้วยความงงสงสัย สักครู่ วิทย์ก็เดินไปหาที่นั่งอื่น อึมครึมทั้งคืน ต่างคนต่างเงียบ วิทย์ เดินผ่านบีเกือบทั้งคืน
รุ่งเช้าก่อนถึงสถานีบางเขน ซึ่งเอ็มอยู่หอพักแถวเกษตร
"เชื่อใจใหม" บีถามเอ็ม ย้ำอีกครั้ง
"เชื่อครับผม" เอ็มตอบ
"ถ้าเชื่อลงสถานีบางเขนกลับหอพักก่อนดีใหม แล้วค่อยเจอกัน อาทิตย์หน้า"
เอ็มจำใจต้องลง ขณะที่ข้างใน อยากอยู่และส่งบีถึงหอพักหญิงแถวสามย่าน
ลงรถไฟด้วยใจอาวรณ์ ไว้ใจหรือหึงกันแน่ เอ็มรู้สึกสับสน "รักเธอต้องอดทน" เอ็มท่องตามที่ ทีคอยบอก เอ็มรอถึงวันจันทร์หลังเลิกเรียน นั่งรถเมล์จากบางเขนไปหอซีมะโด่ง
ลงจากรถเมล์ เดินตรงไปยังชมรมค่ายอาสา ด้วยใจพองโตตื่นเต้นที่จะได้เจอคนที่เอ็ม รัก
ตื่นเต้นจริงๆ.....
พลันที่บีมองเห็นเอ็ม บีก็รีบวิ่งและขึ้นหอพักหญิงไป ทันที
เอ็มตกใจ!!!
แต่ทุกกิริอารมณ์ของเอ็ม ไม่คลาดสายตาของ ที เพื่อนสนิทเอ็ม
และ ที ก็บอกเอ็มว่า................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น